مرغ بومی
مرغ ها برای قرن هاست در روستاها در سراسر آفریقا و اقیانوس آرام زندگی می کنند و با محیط و شرایط محلی سازگار شده اند . این مرغهای روستایی به عنوان مرغهای بومی، محلی یا سنتی شناخته می‌شوند و به راحتی از نژادهای تجاری استاندارد یا میراثی قابل تشخیص هستند.
نژاد
مرغ بومی دارای ویژگی های برتر متعددی است. برخی از نژادهای مرغ بومی محبوب عبارتند از گلپایگانی ، مرندی ، گردن لخت ، گلین ، چیل چیل و ...
تولید سالانه تخم مرغ
مرغهای بومی از 20 تا 22 هفتگی شروع به تخم گذاری می کنند. از نظر تولید تخم مرغ در سال، مرغ های بومی ایران در صورت فراهم بودن شرایط آب و هوایی یک روز در میان تخم می گذارند که در حدود 180 تخم در سال می شود.
اهداف
آنها نقش عمده ای را برای قشر فقیر و حاشیه نشین مردم روستایی با توجه به درآمدهای فرعی ایفا می کنند و همچنین تخم مرغ و گوشت مغذی را برای مصرف در اختیار آنها می گذارد. عملکرد پرندگان بومی را می توان با تغییر در پرورش، تغذیه و پوشش بهداشتی بهتر بهبود بخشید.
لانه
مرغ های بومی باید دارای ساختمان‌های مناسبی برای نگهداری از مرغ‌ها باشند تا بتوانند در طول شب در آن بخوابند، در هوای بارانی پناه بگیرند و در سن تخمگذاری لانه بسازند. برای پرورش 1 تا 2 متر مربع مناسب برای هر پرنده فراهم کنید.
نظرات
ارسال یک نظر