مرغ بومی

 مقدمه:  در ابتدا در ایران سیستم مرغداری به صورت پراکنده و بومی بود که حدود 30 الی 40 سال است که تغییراتی در زمینه پرورش طیور به وجود آمده است. صنعت مرغداری یکی از بزرگترین صنعت هایی است که در آن سرمایه گذاری شده است و در صورت وجود کوچکترین ضرر خسارات زیادی وارد می شود.  درمان بیماری های ویروسی بر اساس علائم کلینیکی آن هاست و در واقع ویروس درمان نمی شود بلکه علائم کلینیکی آن را کاهش می دهیم تا از ضررات بیشتر جلوگیری کنیم. در رابطه با بیماری های ویروسی پیشگیری بهتر از درمان است.  نیوکاسل یک بیماری ویروسی تنفسی پر اهمیت در جامعه مرغداری ایران است.  گله ای که نیوکاسل گرفت تلفات زیادی می دهد و تا آخر دوره گله را آلوده می کند و گله درگیر می شود و مشکل ایجاد می کند.  مقاومت ویروس بسیار زیاد است. راه انتقال آن بسیار راحت است پس در نتیجه به راحتی در محیط می ماند.  فرم های مختلفی از بیماری نیوکاسل گزارش شده است.   در ایران فرم های حاد و فوق حاد آن وجود دارد و تمام فرم های بیماری در ایران است.  در سال 1329 جداسازی ویروس در ایران انجام شد که تلفات شدیدی در آن سال در مرغ ها ایجاد کرد به خصوص در

 در مرغداری و جهت پیدا نمودن مشکل و یا بیماری در گله ، مرغدار یا کارشناس ، باید  شاخص های سلامتی گله را بررسی و سنجش نماید . البته هر کدام این شاخص ها در جای خود قابل بحث و چالش می باشند ، ولی در این مقال ، به جهت هدف بحث ، بطور خلاصه بیان میشوند ؛ مهمترین این شاخص های سلامتی عبارتند از :  ۱ - دمای سالن   با توجه به نحوه پخش شدن جوجه ها در سالن چگونگی دمای سالن مشخص میگردد. در دمای بالاتر از استاندارد جوجه ها به کنار دیوارها ، در دمای پایین تر در وسط سالن یا اطراف و زیر منبع حرارتی  ، و در دمای مناسب و استاندارد جوجه ها بطور یکنواخت در تمامی فضای سالن پراکنده میشوند . مشکل باید در اسرع وقت حل گردد .    ۲ - رطوبت  رطوبت هوای سالن از نظر کنترل بیماری های تنفسی بسیار مهم میباشد . بهترین رطوبت نسبی سالن حدود 60 درصد می باشد ؛ که در این شرایط با کنترل گرد و غبار ، بیماری های تنفسی کمتر شیوع پیدا کرده و با مرطوب بودن قسمت بالای دستگاه تنفس ، تنفس پرنده بهتر شده و با بهتر کارکردن مژک ها ، امکان ایجاد و تشدید بیماری های تنفسی مانند سی آر دی و برونشیت کمتر می شود.  ۳ - هوای سالن   بحث هوای س

 تاكنون ۱۷ علت براي وقوع آسيت شناخته شده است كه عبارتند از : 1.  ژنتيك 2.  ارتفاع ( آسيت در مناطقي كه ارتفاع بالايي از سطح دريا دارند بيشتر مشاهده مي شود ) 3.  سرماي زياد سالن 4.  افزايش انرژي دان 5.  مسموميت با داروي فورازوليدون 6.  مسموميت با نمك و جوش شيرين 7.  مسموميت با سموم قارچي 8.  مسموميت با چربي هاي سمي 9.  ويروس گامبورو 10.  فرم تحت كلينيكي كوكسيديوز 11.  جنس ( جوجه خروس ها 6 برابر حساس ترند ) 12.  كلي باسيلوز 13.  مسموميت با گاز منوكسيد كربن ، فرمالدئيد  ، آمونياك 14.  مسموميت با سولفاميد ها 15.  كمبود ويتامين  E 16.   مسموميت با سموم حشره كش كلره 17.  غذاي پلت ( وقوع آسيت در طيور دريافت كننده دان پلت بيشتر از دان آردي است).

 ۱- حفظ ذخایر پر ارزش ژنتیکی مرغ‌های بومی،‌ بهبود تغذیه روستاییان، ایجاد اشتغال و بهبود در آمد آنان. ۲- گوشت خوش خوراک و سالم تر  ۳- مرغ بومی در برابر شرایط نامساعد زیستی و بیماری‌ها مقاومت بیشتری دارد. ۴- نگهداری مرغ بومی، با کم ترین هزینه و تنها با مصرف باقیمانده سفره و ضایعات کشاورزی میسر است. ۵- تولیدات طیور بومی به عنوان محصول ارگانیک (که بدون استفاده از دارو پرورش یافته اند) در میان مصرف کنندگان مقبولیت بیشتری دارد.مزیت پرورش مرغ بومی در بستر، نسبت به نگهداری در قفس بیشتر است. ۶- گوشت مرغ و تخم مرغ دارای ارزش غذایی زیادی بوده وتأمین کننده پروتیین حیوانی روستاییان می باشد. ۷- تهیه محل و جایگاه  برای  پرورش مرغ، برای روستاییان بسیار آسان تر از فراهم کردن محل و جایگاه برای پرورش دیگر حیوانات اهلی می باشد. ۸- در شرایط زندگی عشایری که اغلب یخچال وجود ندارد، نگهداری تخم مرغ بسیار ساده تر از سایر منابع پروتئینی است. (تخم مرغ های بی نطفه، در درجه حرارت معتدل، کیفیت خود را به مدت ۱۰ تا ۱۴ روز حفظ می کنند). ۹- گوشت مرغ به خاطر سهل الهضم بودن، می تواند غذایی مناسب برای افراد کهنسال یا بی